امکان سنجی مکان گزینی پناهگاه های شهری با استفاده از مدل (io) و روش (ahp) (مطالعه موردی: محلات ۱۳ گانه منطقه یک شهر کرمان)

در میان تمامی حوادث غیرمترقبه طبیعی و غیرطبیعی، زمین­لرزه به عنوان یکی از مخرب­ترین سوانح طبیعی محسوب می­شود که همواره زندگی ساکنان شهرها و روستاهای اکثر نقاط کره­ی زمین را تهدید می­کند. پدافند غیرعامل شهری، مهم­ترین مقوله­ای است که می­تواند آسودگی خاطر شهروندان، امنیت جانی و مالی آن­ها و ایمنی زیرساخت­های شهری را فراهم آورد. هدف از این پژوهش، برنامه­ریزی پدافند غیر عامل شهری و مکان­گزینی پناهگاه­ محله­ای در سطح منطقه یک شهر کرمان می­باشد. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه­ای، بررسی­های­ میدانی و تحلیل داده­ها با استفاده از نرم­افزار الحاقی کارمانیا خطر (karmaniya hazard model) که در محیطgis  کار می­کند، مدل هم­پوشانی شاخص و فرآیند تحلیل سلسله­مراتبی می­باشد. نتایج نشان می­دهد پناهگاه­های    محله­ای شهری، تنها پاسخگوی 36140 نفر از جمعیت 126159 نفری منطقه است و حدودا به میزان  کمبود فضا داریم. مکان­های انتخاب شده ی دارای اهمیت بیشتر، کل محلات را پوشش نمی­دهد و    هم­چنین این مکان­ها پاسخگوی جمعیت محلات نیست. مکان­یابی پناهگاه در ایران برای اولین بار در تحقیق حاضر انجام گرفته است که در مقیاس محله­ای انجام شده است. نتایج این تحقیق نشان می­دهد که فضاهای مدنظر برای انتخاب پناهگاه در این سطح پاسخگوی جمعیت موجود منطقه در برابر حوادث نیست.